Shop / Bücher / Biografien und Memoiren
Helga Siedenburg
Luter lüttje Begebenheiten


Taschenbuch August 2011
202 Seiten | ca. 14,8 x 21,0 cm
ISBN: 978-3-943048-59-9


Print-Ausgabe in den Warenkorb
€ 8.90 *
zzgl. Versandkosten

Plattdeutsche Erzählungen aus dem Oldenburger Land

In "Luter lüttje Begebenheiten" erzählt Helga Siedenburg (1927 - 1995) aus ihrem Leben und spannt dabei einen Bogen von ihrer Kindheit in Bookholzberg in den 1930er Jahren bis in die 1990er Jahre – von den Bangbüxen, die zum ersten Mal allein zu Hause sind (Nix), über die Frau, die sich das Steuer des Familienautos erkämpft (An’t Leit) und die dadurch gewonnene Mobilität für einen Neustart im Berufsleben nutzt (Up Walze), bis zu den Enkelkindern und einem Rückblick auf ihr Leben (Kinneroogen, Lebensloop).
In ihren plattdeutschen Gedichten und Kurzgeschichten erzählt Helga Siedenburg (1927 - 1995) lüttje Begebenheiten, die sich so oder ähnlich zugetragen haben. Damit auch im „Oll’nborger Platt“ nicht ganz so geübte Leser ihren Spaß an den Geschichten haben, enthält das Buch als Anhang eine „Woortverkloarung“.
Hochdütsch

Fröher – to mien’ Kinnertied, un doarvör seker ook – wurd’ in us’ Dorp bloß Plattdütsch snackt.
Wenn de Kinner noa ‘e School henkeemen, denn moß de Schoolmester de Kinner dat Hochdütsch genau so von Grund up bibringen, at nu, to disse Tied dat Englisch oder Französisch.
Bloß Plattdütsch, dat könt se nu meist nich mehr! Is jo ook gorkeen Wunner, wo de meisten Lüer doch nu all’ Hochdütsch snackt. Bi ‘n Koopmann, up ‘e Noaberschup – eegentlich allerwegens. Un de School-mester kann dat meist’ ook nich. Meist kummt he von wieter her, wo man us’ schön’t Plattdütsch gornich versteiht. De Schoolmesters, de von hier sind, de koamt denn woller woanners hen – wo se mit us’ schöne Mudder-sproak ook nix anfangen könt.

So weer dat domoals ook woll gornich so licht, us Hochdütsch – för us ‘n Fremdsproak’ – bitobringen!
Dat geew jo wecke Kinner, de kunnen dat all – bloß, de dat kunnen, de kunnen dat meist’ totoal verkehrt – se har’n dat denn woll von ähre Ollern, oder ook von ähre Grootollern lehrt, un wiel de disse Sproak’ noa ähre Schooltied ook nich mehr brukt har’n, kunnen se dat ook nich mehr richtig. So keemen doar denn de dullsten Reden to stan’n. Seggt doch moal de lüttje Jan: „Da oben bei die Rechenmascheine da flagte eben ein Vagel!“ – Doarmit meende he den Voagel – ‘n Swulk – de bi de Rekenmaschin’ – so ‘n Brett mit hunnert Kugels doaran – boaben up de Lamp’ ‘n Nest boo’n wull.
Oder de anner’ – De lüttje Fiet – sä: „Gib mich mal meine Paudelmütze wieder!“ – He meende natürlich sien’ Pudelmutz. Oder de lüttje Gerd – at he morgens ‘n beten to loat noa ‘e School koamen weer – meende: „Unsere Auer ging zu laat!“ – Wat he mit de Auer meende, dat kann man sick woll denken! Doar keem noch mehr Kauderwelsch togang’n, oawer dat Mehrst doarvon hew ick mit ‘e Tied vergäten. Ick har’ jo mit dat Verdolmetschen ook genoog to doon – bloß, datt ick dat domoals von Platt- up Hoch-dütsch, un nich, at wecke von us, von verkehrtet Hochdütsch up richtiget Hochdütsch umlehr’n moß.

Un denn – ‘n poar Joahr’ loater – keem de gräsige Krieg. Un at de meist to Enn weer, do keemen ut use Ostgebiete de Flüchtlinge, un at de Krieg do ganz to Enn weer, de ut dat Ostland ‘rutjoagden dütschen Landslüer.
Weern nu noa Norddütschland ook de Lüer ut Pommern oder Mekelnborg koamen, denn har dat mit use Sproak’ meist gorkeen’ Probleme gäben, de snackden ook Platt – meist so at wi. Man de keemen noa ‘n Süden – noa Bayern oder in ‘t Schwoabenland. De Bayern un Schwoaben verstunnen dat Platt von de Pommern un Mekelnborgers nich, un de Mekelnborgers un Pommern keemen mit dat Bayerisch un Schwäbisch nich torecht. Un bi us – hier boaben an de Nordseeküst’ – weer dat dat Sülwe, noa hier keemen de Schlesier un Thüringer. Wi verstunnen ähr Schlesisch un Thüringisch nich – un se us’ Plattdütsch nich. Wat bleew us öwer? Wi mussen us up Hoch-dütsch verstännigen – us’ Platt blew us bloß noch in‘ne eegen’ Familje.

Veele Joahr’ loater keem denn doch woll moal de Een’ oder Anner’ up den Gedanken, datt dat doch bannig schoade weer, wenn use schöne Muddersproak’ so ganz vergäten wurd’ – un so wur’n doar Heimatvereene gründ’t, wo man woller Plattdütsch snackt un ook plattdütsche Leeder singt un Theoater spält up Platt. Sogoar von de „Togereisten“ koamt ‘n ganzen Deel vandoag’ mit use Muddersproak’ torecht. Verstoah’n jedenfalls könt dat mittlerwiel de Meisten! Sogoar in‘ne School ward dat nu lehrt.

1 2 3 4 5

SPAM-Schutz:
Bitte kreuzen Sie das Kästchen an.


 ¹ Diese Felder müssen ausgefüllt werden
 ² 1 ist die niedrigste, 5 die höchste Bewertung



Code eingeben:


 ¹ Diese Felder müssen ausgefüllt werden
* Alle Preise inkl. der gesetzlichen Mehrwertsteuer (gilt für Bestellungen aus Deutschland und Österreich)